Bu araştırma, Malatya ilindeki koyun yetiştiricilerinin sosyo-ekonomik durumlarını ve işletmelerin yapısal özelliklerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla 192 adet işletme araştırma kapsamında değerlendirilmiş ve sahipleriyle yüz yüze anket gerçekleştirilmiştir. Çalışmada, yetiştiricilerin %63.1’inin 31-50 yaş arasında, %70.2’sinin ilkokul mezunu ve %76.5’inin 5 ve daha fazla hane halkına sahip olduğu tespit edilmiştir. Bu araştırmada, ağılların %63.5’inin müstakil ve %30.7’sinin eve bitişik olduğu, %49.5’inin doğu- batı uzun eksenli yapıldığı, %86.3’ünün kapalı olduğu, %60.9’unun ise “I” şeklinde tasarlandığı saptanmıştır. Ayrıca, ağılların %89.6’sının enlerinin 10.0 m ve daha az, %61.0’inin boylarının 20.0 m ve daha az, %53.1’inin ise yüksekliklerinin 2.1-3.0 m olduğu tespit edilmiştir. Ağılların %55.0 oranında pencere-havalandırma koşullarına, %71.3 oranında havalandırma bacasına, dinlenme yerlerinde 1 m² ve daha az (%92.0), gezinti yerinde ise 2 m² ve daha az (%41.4) kuzusuz koyun başına alana sahip oldukları belirlenmiştir. Çok büyük çoğunluğunda (%92.1) ayak yıkama havuzu ve banyoluk bulunmayan işletmelerde, veteriner hekimlik hizmetlerinden sürekli değil hastalıklarla başa çıkılamayan durumlarda yararlanıldığı (%83.3), aşılama programlarına ise çok yüksek oranda (%95.5) riayet edildiği ve en fazla zorunlu aşıların yaptırıldığı (%97.7) saptanmıştır. Ayrıca, yetiştiricilerin çözüm üretilmesini istedikleri en önemli sorunlar mera sorunu (%68.7) ve damızlık temini (%16.2) olarak belirlenmiştir. Yetiştiricilere yönelik eğitim çalışmalarının daha fazla ve devamlı yapılması sayesinde problemlerin zaman içerisinde büyük ölçüde çözüme kavuşabileceği kanaatine varılmıştır.