Bu çalışmada, ineklere östrüs siklusunun erken (4, 5 ve 6. günlerinde) ve geç (14, 15 ve 16. günlerinde) luteal döneminde, deri altı uygulanan oksitosinin, serum progesteron ve siklus süresi üzerine olan etkilerini araştırma amaçlandı. .

Çalışmanın materyalini, yaşları 3-8 arasında değişen (18'i Montafon, 2'si Holştayn ) toplam 20 inek oluşturdu. Hayvanların östrüsleri 11 gün ara ile iki defa 25 mg Dinoprost trometamin, kas içi enjekte edilerek senkronize edildi. Daha sonra hayvanlar A ve B olmak üzere rastgele 10'arlı 2 gruba ayrıldı. A grubundaki 10 ineğe, 1. östrüs siklusunun 4, 5 ve 6. günlerinde, 12 saat ara ile deri altı her defasında 10 ml % 0.9 NaCl; 2. östrüs siklusunun aynı günlerinde, günlük 100 IU oksitosin, bölünmüş iki doz halinde, 12 saat ara ile deri altı enjekte edildi. Aynı uygulamalar B grubu hayvanlara, 1. ve 2. östrüs sikluslarının 14, 15 ve 16. günlerinde yapıldı. Her iki gruptaki hayvanlardan, iki östrüs siklusu boyunca gün aşırı kan örnekleri alındı. Kan serumu progesteron düzeyleri double RIA ile tayin edildi. .

Siklusun erken döneminde oksitosin uygulanan A grubu hayvanlardan birinde siklus kısalırken, bir hayvanın 32. güne kadar yapılan takipte kızgınlığa gelmediği, diğer 8 inekte ise siklus sürelerinin oksitosin uygulamalarından etkilenmediği görüldü. Geç luteal dönemde oksitosin uygulaması yapılan B grubunda ise, bir hayvanın siklusu uzarken, bir hayvanın da 32. güne kadar yapılan takipte östrüsün şekillenmediği, diğer 8 inekte ise, siklus sürelerinin uygulamadan etkilemediği tespit edildi. .

Progesteron düzeyleri yönüyle, A grubu hayvanların, 2. östrüs siklusunun 4, 6, 10 ve 12. günlerindeki progesteron düzeyinin, 1. östrüs siklusuna göre düşük olduğu; B grubunda ise, 2. östrüs siklusunun 8 ve 18. günlerindeki progesteron değerlerinin 1. östrüs siklusunun aynı günlerine göre daha yüksek olduğu belirlendi. .

Sonuç olarak, ineklere östrüs siklusunun erken ve geç luteal döneminde, belirtilen doz ve süre ile uygulanan oksitosinin, östrüs siklus süresi ve östrüs siklusu progesteron profili üzerine belirgin bir etkisinin olmadığı tespit edildi.

(*) Bu çalışma aynı adlı doktora tezinden özetlenmiş olup, FÜNAF tarafından 188 nolu proje ile desteklenmiştir.