Amaç: Motivasyonel görüşmenin özellikle kronik hastalığı olan bireylerde hastalığa uyum ve tedavi sürecinde etkili olduğu bulunmuştur. Bu yöntemin davranış değişikliğinin sağlanmasında, tedavi ve bakımın optimize edilmesinde ve rehabilitasyonda yararlı olduğu kanıtlanmıştır. Bu araştırma, kanser hastalarında motivasyonel görüşmenin öz-yeterlik ve yaşam doyumu üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır.

Gereç ve Yöntem: Araştırma, 55 deney ve 55 kontrol grubu hastası ile ön test-son test kontrol gruplu yarı deneme modelinde tamamlandı. Verilerin değerlendirilmesinde; Tanımlayıcı istatistikler, Student's t- testi, korelasyon analizi testleri kullanıldı.

Bulgular: Deney grubu hastalarının öz-yeterlik ve yaşam doyumu puan ortalamalarının kontrol grubuna göre daha fazla arttığı, ön test ve son test puan ortalamaları arasındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu bulunmuştur (p=0.001). Deney grubundaki hastaların öz-yeterlik ile yaşam doyumu son test puan ortalamaları arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki olduğu bulunmuştur (p=0.001). Öz-yeterlik arttıkça yaşam doyumunun da arttığı belirlenmiştir.

Sonuç: Bu araştırmada kanser hastalarının öz yeterliliğinin ve yaşam doyumunun motivasyonel görüşme sonrasında arttığı ve aralarında anlamlı pozitif bir ilişki olduğu bulunmuştur.