Bu çalışmada Tile tip B pelvis kırıklarının tedavisinde pelvik eksternal fiksatör uygulamasının klinik etkinliği değerlendirildi.

Tile tip B pelvis kırıklı 27 hastaya pelvik eksternal fiksatör uygulandı. Olguların 22’si erkek, 5’i bayan, ortalama yaş 38 (21-70) ve ortalama takip süresi 27.6 aydı (15-41). Olguların 6’sı Tile tip B1, 16’sı tip B2 ve 5 tanesi de tip B3 idi. Etyoloji; 11 olguda araç dışı trafik kazası, 14 olguda araç içi trafik kazası, 2 olguda ise yüksekten düşmeydi. Pelvis kırıklarının tanımlanmasında Tile sınıflaması kullanıldı.

Sekiz olguda pelvis kırığıyla birlikte hemodinamik instabilite ve multipl travma da mevcuttu. Bu olgulara volüm replasmanı yapılıp stabil hale geldikten sonra, pelvis stabilizasyonu için ortalama 3. günde (2-6) pelvik eksternal fiksatör uygulandı. Hemodinamisi stabil olan olgularda ise bu süre ortalama 1.2 gün (1-3) idi. Yedi olguda yüzeyel çivi dibi enfeksiyonu saptandı. Bu olguların beşi oral antibiyotik ve lokal pansuman ile, ikisi ise parenteral antibiyotik kullanımı ve lokal pansuman ile tedavi edildi.

Sonuç olarak, rotasyonel instabil, vertikal stabil pelvis kırıklı olgularda pelvik eksternal fiksatörün, akut dönemde hemodinamik stabiliteyi sağlamada, ileri dönemlerde de kırık tedavisinde güvenli ve etkin bir tedavi yöntemi olduğunu düşünmekteyiz.