Bu çalışmada, paraquat ile oluşturulmuş oksidatif stresin HepG2 hücre hattında kaspaz bağımlı apoptozis üzerine etkilerini incelemek, sitokrom C düzeylerindeki değişimi ve DNA kırıklarının oluşumunu ortaya koymaktır. 3-[4,5-dimethylthiazol-2-yl]-2,5-diphenyltetrazolium bromide (MTT) hücre canlılık testi, farklı paraquat yoğunluklarında ve zaman periodlarında uygulandı. HepG2 hücreleri için 24 saat inkubasyon süresinde Paraquatın IC50 10mM olarak belirlendi. Lipid peroksidasyonunun belirteci olarak malondialdehit düzeyleri analiz edildi. Kaspaz 3 ve kaspaz 9 düzeyleri, paraquat inkubasyonunun 6., 12. ve 24. saatlerinde kolorimetrik olarak tesbit edildi. Aynı zaman aralıklarında sitokrom C düzeyleri enzimimmunoassay ile belirlendi. DNA laddering testi, DNA fragmentasyonunu gösterebilmek amacıyla gerçekleştirildi. İnkubasyonun 6. ve 12. saatlerinde kaspaz 3 değerleri kontrol ve deneme grupları arasında istatistiksel olarak fark önemli bulunmazken, 24. saatte fark önemli bulundu. Diğer taraftan kaspaz 9 düzeyinde inkubasyonun 12. ve 24. saatlerinde kontrol ve deneme grupları arasında istatistik olarak önemli fark bulundu. Bütün gruplarda ve inkubasyon sürelerinde sitokrom C düzeyleri arasında fark bulunamadı. Ayrıca DNA fragmantasyon analizi sonucunda, kontrol ve deneme gruplarında DNA kırıkları belirlenemedi. HepG2 hücre hattında paraquat ile oluşturulan oksidatif stres kaspaz aktivasyonuna neden olmaktadır. Paraquat ile oluşturulan oksidatif stresin HepG2 hücrelerinde kaspaz bağımlı apoptosis için in vitro model olarak kullanılabileceğini göstermektedir.