Bu popülasyon üzerinde geçerli bilgilerin az olması
23 ve basketbol eğitiminin etkilerinin ülkemiz literatüründe yeterince çalışılmamış olması bu çalışmayı yapmamızda önemli etkenlerden olmuştur.
Çalışmamıza paralel olarak; Fernhall ve arkadaşları (1998) ve Yılmaz (1993), 9–18 yaş grubu zihinsel engellilerin fiziksel uygunluklarının belirlenmesi üzerine yaptığı çalışmada vücut ağırlığı ve Beden Kitle İndeksi parametrelerinde farkı istatistiksel olarak anlamlı bulmuşlardır 10,35.
Rimmer (2004), 52 yetişkin zihinsel engelli bireyi 12 hafta boyunca haftada 3 gün 45 dakika antrenman programına tabi tutmuş ve vücut ağırlıklarında anlamlı azalma kaydetmiştir 28.
Bunların aksine Pommering (1994), 10 hafta boyunca uyguladığı aerobik egzersiz sonrasında 14 zihinsel engellinin vücut ağırlıklarında anlamlı gelişme bulamamıştır 26.
Çalışmamıza paralel olarak, Yılmaz ve arkadaşları (2002), 10 hafta boyunca haftada iki kez 40 dakikalık yüzme ve su egzersizlerinde zihinsel engellilerin sürat parametresinde anlamlı gelişmeler bulmuşlardır 36.
Pitetti ve Fernhall (2004), 11–18 yaş grubu zihinsel engelli ve Down Sendromlu bireylerin 20m. koşu performansını değerlendirdikleri çalışmalarında, koşu performans değerlerini normal bireylere göre düşük bulmalarına rağmen sonuçları anlamlı kaydetmişlerdir 25.
Biçer ve arkadaşları (2004), güç ve kuvvet egzersizlerinin zihinsel engelli çocukların hareket, beceri ve yetenekleri üzerine etkisini inceledikleri çalışmada dikey sıçrama değerinde anlamlı gelişme gözlemlemişlerdir 1.
Çalışmamıza paralel olarak Çamlıgüney (2001), yapmış olduğu çalışmada 16 m modifiye mekik koşusunda zihinsel engelli çocukların aerobik kapasite artışını anlamlı bulmuştur 5.
Fernhall ve arkadaşları (1996), çalışmamıza uygun olarak yapmış oldukları çalışmalarında 16 m modifiye mekik koşu testinde zihinsel engelli bireylerin maxVO2 değerlerinde ve aerobik kapasitelerinde artış tespit etmişlerdir 10.
Bunun yanında Millar ve arkadaşları (1993), 14 Down Sendromlu bireye 10 haftalık yürüyüş/hafif tempo koşu programı ancak çalışma sonunda hem kontrol grubunda hem de deney grubunda aerobik kapasite ve maxVO2 değerlerinde bir değişiklik bulamamışlardır 16.
Zihinsel engelli bireylerin kas kuvveti ve dayanıklılığı üzerine yapılan çalışmaların büyük bir çoğunluğu zamanlı şınav, mekik, bükülü kol asılma ve açık kol asılma gibi parametrelerin değerlendirilmesidir 7.
Özer (1998), 12–17 yaş zihinsel engelli kız ve erkek çocuklar üzerinde yaptığı karşılaştırmalı çalışmada zihinsel engellileri el kavrama kuvveti yönünden normal gelişim gösteren akranlarından önemli derecede daha düşük değerlere sahip olduklarını ortaya koymuştur 22.
Çalışmamıza paralel olarak; Çamlıgüney (2001), Down Sendromlu çocuklar üzerinde yapmış olduğu çalışmada sağ el kuvvetinde deney grubunda anlamlı farklılık bulmuştur 5.
Benzer şekilde; Kelly (1987) ise 9 haftalık bir antrenman programı sonrası zihinsel engelli deneklerde üst ve alt gövde kuvvetinde kontrol grubuna göre anlamlı gelişmeler kaydetmiştir 14.
Rimmer (2004), 52 yetişkin zihinsel engelli bireyi 12 hafta boyunca kuvvet egzersizlerini de içeren antrenman programına tabi tutmuş, kas kuvveti ve dayanıklılıklarında anlamlı gelişmeler kaydetmiştir 28.
Bu gelişmelerin aksine Otman ve arkadaşları (1989), eğitilebilir zihinsel engelli ve sağlıklı gençlerin kas kuvvetini manuel kas testi ile değerlendirmişler ve sonucunda üst ekstremite de parmak fleksör kaslarında anlamlı fark bulamamışlardır 18.
Çamlıgüney de (2001), Down Sendromlu çocuklar üzerinde yapmış olduğu çalışmada sol el kuvvet, açık kol asılma, bükülü kol asılma, modifiye mekik 1. ve 2. test ölçümleri karşılaştırmasında deney grubunda anlamlı farklılık bulamamıştır 5.
Çalışmamıza paralel Uğurlu (2001), zihinsel engelliler üzerinde sol pençe kuvvetini her iki grup da istatistiksel olarak anlamsız bulmuştur 32.
Çalışmamıza paralel, Pitetti ve Boneh (1995), 25 yaş ortalamasına sahip 24 yetişkin zihinsel engelli birey üzerinde izokinetik dinamometre ile yapmış oldukları çalışmada bacak kuvvetinde anlamlı gelişme saptamışlardır 24.
Chaiwanichsiri ve arkadaşları da (2000), 14 kontrol olgu ile karşılaştırdığı 28 hafif ve orta dereceli zihinsel engelli öğrencinin izometrik bacak kuvvetini dinamometre ile ölçmüşler ve normal öğrencilere göre kas kuvvetini istatistiksel olarak daha düşük olduğunu bulmuşlardır 3.
Çalışmamıza paralel, Reid ve arkadaşları (1985), zihinsel engelliler üzerinde yaptıkları geniş bir çalışmada şınav testinde istatistiksel olarak anlamlı fark bulamamış ve performansın yaşla birlikte azaldığını ifade etmişlerdir 27. Biçer ve arkadaşları ise (2004), güç ve kuvvet egzersizlerinin zihinsel engelli çocukların hareket, beceri ve yetenekleri üzerine etkisini inceledikleri çalışmada şınav hareketinde pozitif ve istendik bir gelişme gözlemlemişlerdir 1.
Çalışmamıza paralel olarak; Çamlıgüney (2001), Down Sendromlu çocuklar üzerinde, aktiviteye katılan deneklerin otur-eriş, sağ ve sol omuz esneklik ölçümlerinde anlamlı gelişme kaydetmiştir 5.
Pommering (1994), 14 zihinsel engelli üzerinde 10 hafta boyunca uygulamış olduğu aerobik egzersiz programı sonrasında esnekliklerinin önemli ölçüde geliştiğini saptamıştır 26. Ancak Ün (1999), zihinsel engelli ve sağlıklı gençlere uyguladığı otur-eriş testinde deney ve kontrol grubu arasında p>0.05 düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı fark bulamamıştır 33.
Croce (1990), 14–24 haftalık egzersiz antrenmanı sonunda zihinsel engelli erkek deneklerin vücut yağ oranlarında anlamlı azalma olduğunu saptarken 4, Schurrer ve arkadaşları (1985), 23 haftalık bir antrenman sonunda anlamlı bir azalma kaydetmişlerdir 29.
Bu çalışmaların tersine Pommering (1994), 10 hafta süresince uygulamış olduğu aerobik egzersiz programı sonunda erkek ve bayan zihinsel engellilerin skinfold kalınlıklarında bir değişikliğe rastlamamıştır 26.
Basketbol antrenmanın da ise Gencoz (1997), eğitilebilir 19 zihinsel engelli çocuk üzerinde 7 hafta boyunca Özel Olimpiyat Organizasyonu basketbol antrenmanının etkilerini incelemiş ve çocukların hem evde hem de okulda uyum bozukluklarında bir azalma olduğunu görmüştür 11.
Ninot ve arkadaşları (2000), 8 zihinsel engelli yetişkine 14 ay boyunca basketbol uygulamalı yetenek testleri uygulamış ve fiziksel yetenek algılamalarında farklılıkların olduğu sonucuna varmışlardır 17.
Kielhofner ve Miyake (1981), zihinsel engelli bireylere çeşitli oyunlar oynatarak yaşam mücadeleleri için gösterdikleri davranışları incelemiş; oyunlarla motor davranışlarında, bilinçsel yeteneklerinde, dikkat, kendine güven ve sosyal ilişkilerinde anlamlı bir artış tespit etmişlerdir 15.
Genellikle, eğitilebilir zihinsel engelli çocuklar için küçük kas aktivitelerinden ziyade büyük kas aktiviteleri, uzun süre hareketsiz olmalarını gerektiren aktivitelerden ziyade sürekli hareketli olmalarını sağlayan aktiviteler önerildiğinden 6 çalışmamızda, zihinsel engelli bireylerin tüm kas gruplarına yönelik ve sürekli hareketli olmalarını sağlayan basketbol egzersizleri uygulanmış, fiziksel uygunlukları üzerinde ve hareket davranışlarında gelişmeler kaydedilmiştir.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
