BHV-1 enfeksiyonunda klinik tablo virus suşuna, virus dozuna, enfeksiyon yoluna, hayvanların bağışıklık durumuna ve çevresel faktörlere bağlı olarak değişir¹ Hayvancılık sektöründe ciddi ekonomik kayıplara neden olan BHV-1, üst solunum yolu, genital kanal mukozaları veya konjunktival epitelyum yolu ile vücuda girer ve ilk bu dokularda replike olarak primer enfeksiyonu oluşturur. Etken primer enfeksiyonun ardından lokal sensör nöronlara geçerek ilişkili ganglionlarda latent olarak kalma eğilimdedir^3-5. Enfeksiyonun yayılmasında akut ve latent enfekte hayvanlar ile sperma ve embriyo transferi önemli rol oynar. Bu bakımdan seropozitif olan boğalar epidemiyolojik açıdan virus taşıyıcı ve saçıcısı olarak kabul edilmelidir⁶.

BHV-1’e karşı immun yanıt ya doğal enfeksiyon ya da aşılama sonrası geliştiği, oluşan bu antikorların virusun sistemik yayılışının başlamasına kadar hayvanı klinik hastalıktan koruduğu bildirilmiştir^2,7-10. Latent safhadaki virusun reaktivasyonu ve sekretlerle tekrar saçılımı stres ve kortikosteroid tedavisi gibi çeşitli uyarıcı faktörlerden sonra meydana gelmektedir^11,12.

BHV-1’in biyolojik siklusu sırasında sık sık intramoleküler rekombinasyonlar şekillenmektedir. Sığırlarda iki BHV-1 mutantının aynı anda oluşturduğu nazal enfeksiyon sonrası oluşan rekombinant viruslar hayatta kalabilirler. Bu sürecin bir getirisi olarak glikoprotein E gen bölgeleri silinmiş olan mutant viruslar, marker aşı suşu olarak kullanılmaya başlanmıştır¹³. Enfeksiyonun yüksek oranda var olduğu ülkelerde IBR enfeksiyonunun kontrolü amacıyla hayvanların aşılanması üzerinde durulmaktadır¹⁴.

BHV-1 enfeksiyonunun kontrol çalışmaları kapsamında sığırlar arasında antikor taşıyanların tespit edilerek sürüden çıkarılması önemli yer tutmakta ve seropozitif hayvanlar enfeksiyonun bir göstergesi ve saçıcısı olarak düşünülmektedir. Bu çalışma, Kayseri yöresinde halk elinde olan sığırlarda BHV-1 enfeksiyonunun varlığının ve spesifik antikor düzeylerinin saptandığı ilk çalışmadır.

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 1: Kan Numunelerinin İlçelere Göre Dağılımı

Serolojik Kontrol Materyalleri: Araştırmada kullanılan 552 adet hayvana ait kan örneği BHV-1 spesifik antikorların tespiti amacıyla steril polystren tüplere alındı. Kan örnekleri laboratuara aktarıldıktan sonra +4 oC’de 3000 rpm’de santrifüj edilip, serum kısmı stok tüplerine aktarıldı. Serumlar 56 ºC’de 30 dakika süreyle inaktive edildikten sonra serolojik kontrol amacıyla mikro virus nötralizasyon tekniği ile test edildi.

Virus: Virus nötralizasyon testinde (VNT) BHV-1’in Colorado referenz suşu kullanıldı. Virus üretme vasatı olarak serumsuz EMEM’ den yararlanıldı. Virus suşunun enfeksiyözite gücü; MDBK hücre kültüründe yapılan mikrotitrasyon testi sonucunda DKID₅₀ = 10^-5,25/0,1 ml olarak hesaplandı.

Hücre Kültürü: BHV-1’in üretilmesi ve titrasyonu ile mikro virus nötralizasyon testlerinde MDBK hücre kültürü kullanıldı. Hücre üretme vasatı olarak inaktive edilmiş fötal dana serumu (%10) içeren EMEM’ den yararlanıldı.

Mikro Virus Nötralizasyon Testi (VNT): Sığırlarda BHV-1 enfeksiyonunun serolojik tespiti amacıyla Frey ve Liess²¹’in bildirdiği yönteme göre mikro VNT uygulandı.

Pozitif Serumların Serum Nötralizasyon ₅₀ Değerlerinin (SN₅₀) Saptanması: Mikro VNT sonucunda BHV-1 antikor varlığı saptanan serum örneklerinde antikor titresinin belirlenmesi amacıyla, bu serumların 2 katlı (1/2, 1/4, 1/8………1/256) sulandırmalarına VNT uygulandı.

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 2: VNT Sonucu İlçelere Göre Sığırlarda BHV-1 Antikor Dağılımları

Büyütmek İçin Tıklayın

Şekil 1: VNT Sonucu İlçelere Göre Sığırlarda BHV-1 Antikor Dağılımları

BHV-1’e karşı seropozitif olduğu tespit edilen 285 adet sığır serumuna uygulanan SN50 testi sonucunda, serumların 1/2-≥1/64 değerleri arasında değişen antikor düzeyine sahip oldukları belirlendi. Sığır serumlarındaki antikor titre dağılımları ve oranları Tablo 3 ve Şekil 2.de sunuldu.

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 3: Seropozitif Sığırların BHV-1 Antikor Titre Değerleri

Büyütmek İçin Tıklayın

Şekil 2: Seropozitif Sığırların BHV-1 Antikor Titre Değerleri Dağılımı

Türkiye’de sığırlarda BHV-1 in sebep olduğu IBR enfeksiyonu üzerine yapılan ilk çalışma Gürtürk ve arkadaşları tarafından²³ gerçekleştirilmiş, çalışmadaki serolojik testler sonucu, bu araştırmaya benzer olarak sığırlarda %54.5 ve %62.5 oranlarında seropozitiflik saptanmıştır. Çabalar²⁴ tarafından yapılan bir diğer çalışmada ise fertilite problemli ineklerde IBR/IPV virus enfeksiyonu yönünden %68.1 oranında bir seropozitiflik belirlenmiştir. Ayrıca gerek kamu gerekse halk elinde bulunan sığırlarda yapılan araştırmalar^6,15-20 bu enfeksiyonun yüksek bir prevalansta seyrettiğini ve klinik olarak metritis, abort ve döl tutmama gibi infertilite olgularında virusun rolü olduğunu göstermiştir. Bugüne kadar Türkiye’de BHV-1 enfeksiyonu üzerine gerçekleştirilmiş en kapsamlı çalışma Alkan ve ark.¹⁶ tarafından yapılmıştır. 31 adet süt sığırcılığı işletmesindeki sığırlarda yapılan bu serolojik çalışmada sürülerin %97 inde enfeksiyon varlığı saptanmıştır. Sürülerin seropozitiflik oranlarının ise %0.5 ile %79.5 arasında değiştiği vurgulanmıştır. Bu çalışmada da Kayseri yöresindeki sığır populasyonlarında BHV-1 enfeksiyonuna karşı oluşan antikor oranı % 51.63 düzeyinde bulunmuştur.

BHV 1 tüm dünyada sığırlarda yaygın olarak görülen bir enfeksiyondur. Belçika’da yapılan BHV-1 araştırmasında²⁵ sığırlarda %62 oranında seropozitiflik saptamışlardır. Kuzey İtalya’da yapılan bir serolojik araştırmada²⁶ ise 6979 sığır serumu serum nötralizasyon testi ile taranmış ve seçilen çiftliklerin %84.31 inde seropozitiflik bulunmuştur. Solis ve ark.^27, Meksika’da, daha önce aşılanmamış 564 sığır üzerine yaptıkları araştırmada seroprevalans değerini %54.4 olarak saptamışlar ve bu değerin populasyon için bir risk faktörü taşıdığını vurgulamışlardır. İskoçya’da 1152 sığırda yapılan serum nötralizasyon testi sonucunda %12 oranında BHV-1 antikor varlığı tespit edilmiştir²⁸. Hollanda’da aşılanmamış sığırlar üzerine yapılan çalışmalarda²⁹ seropozitiflik %93, başka bir grupta ise %36 düzeyinde bulunmuş, antikor prevalansının % 0-100 arasında değişebileceği vurgulanmıştır.

Bu araştırmada ilçelere göre elde edilen test sonuçları değerlendirildiğinde; İncesu’da 17 adet (23.94), Yeşilhisar’da 45 adet (%50.56), Felahiye-Özvatan’da 32 adet (71.11), Tomarza’da 48 adet (%80), Talas’da 16 adet (%50), Akkışla’da 46 adet (%54.76), Bünyan’da 28 adet (%49.12) ve Sarız’da 53 adet (%46,49) sığır serumu BHV-1 e karşı antikor pozitif olarak tespit edilmiştir.

Yerleşim yerlerine bakıldığında BHV-1 enfeksiyonu seroprevalansı en fazla Kayseri Tomarza’da (%80) gözlenmiş, bunu Felahiye-Özvatan (%71.11) ve Akışla (%54.76) ilçelerinin izlediği belirlenmiştir. Bu ilçelerde yapılan çalışma sırasında hayvanların bakım ve barınma şartlarının yetersiz olduğu göze çarpmıştır. Ayrıca bu bölgeler de halkın hala doğal tohumlama yöntemini kullanmalarının antikor prevalansının yüksek seviyelere çekilmesinde etkili olduğu düşünülmektedir. Nitekim enfeksiyonun yayılmasında spermanın önemli rol oynadığı, seropozitif olan boğaların epidemiyolojik açıdan virus taşıyıcı ve saçıcısı olarak kabul edildiği bildirilmiştir⁶.

Araştırmada incelen hayvan populasyonu arasında en fazla döl tutmama ve abort şikayetleri gözlenmekte, Türkiye’de daha önce yapılmış olan araştırmalar^6,15 IBR/IPV virusunun sağlıklı görünüşe sahip sığırlar arasında yüksek prevalansta seyredebileceğini ve infertil sığır olgularında virusun etken olarak rol alabileceğini göstermektedir.

Bu araştırmada BHV-1’e karşı antikor içerdiği belirlenen 285 serumun SN ₅₀ testine tabii tutulması sonucu 1/2 – ≥1/64 arası antikor titresine sahip oldukları tespit edilmiştir. Seropozitif hayvanların titre değerleri karşılaştırıldığında %25.26 (72 adet) sığırın 1/2 ‘lik bir antikor titresi taşıdığı belirlenmiştir.

BHV-1 enfeksiyonunda koruyucu bir antikor titresinden bahsetmek mümkün olmasa da antikor seviyesi yüksek olan hayvanlarda enfeksiyonun klinik görünümünün şiddeti azalmakta ve buna bağlı olarak ekonomik kayıpların önüne geçilebilmektedir^5,30. Bu araştırmada elde edilen sonuçlar koruyucu olabilecek titre düzeyi açısından değerlendirildiğinde 38 adet sığırın (%13.33), 1/32 lik titre değeri ile en yüksek populasyonu oluşturduğuş, bunu 1/64 de 29 adet (%10.17), 1/48 de 20 adet (%7.01) sığırın takip ettiği belirlenmiştir.

Yapılan önceki çalışmalarda^5,30,31 IBR enfeksiyonu sonrasında gelişen antikorların, viral genomun latentliği ve saçılımını tamamen önleyemediği ve buna bağlı olarak yinede ekonomik kayıpların oluşabildiği bildirilmiştir. Collings ve ark.³² yaptıkları çalışmada solunum ve genital sistem semptomlarını birlikte gösteren bir sığır sürüsünde genital mukozadan virus izole edememelerine rağmen yüksek BHV-1 seropozitifliği tespit etmişlerdir.

İsviçre’de 1978-1988 arasında yapılan 10 yıllık bir eradikasyon programıyla IBR hastalığı ülkeden eradike edilmiş ve bu kapsamda BHV-1 antikor pozitif olan toplam 51.911 hayvan kesime gönderilmiştir. Bugün İsviçre, Danimarka ve Finlandiya gibi ülkelerde hastalık tamamen eradike edilmiş durumdadır. Türkiye’de ise gerekli antikor taramaları yapılarak BHV-1 eradikasyonunu sağlayacak programların oluşturulmasına ihtiyaç vardır. Ülkemizde marker aşılardan önce kontrol programlarının düzenli olarak uygulanması önemlidir. Ülkeye hayvan alımında BHV-1 (-) olanların tercih edilmesi ve hayvanların mümkünse sürüye dahil edilmeden önce kan örneklerinin alınıp merkezi viroloji laboratuarında BHV-1 antikorları yönünden incelenmesi üzerinde durulmalıdır³³.

Kayseri yöresindeki sığır populasyonlarında BHV-1 enfeksiyonuna karşı oluşan antikor oranının % 51.63 düzeyinde bulunması sığır populasyonu için bir risk faktörü olduğunu göstermektedir.

Türkiye’de BHV-1 enfeksiyonu oldukça yaygındır. Hastalıkla mücadelede marker aşı uygulanması önemlidir. Ülkemizde enfeksiyonla mücadelede öncelikle sürüde bulunan hayvanların düzenli olarak BHV-1 yönünden kontrollerinin yaptırılması, doğal ve suni tohumlamada kullanılacak hayvanların BHV-1 yönünden düzenli kontrol edilmesi gerekmektedir. Sürüye yeni katılacak hayvanlarında yine kontrollerinin yapılması önemli görülmekte ve antikor taraması enfeksiyonun kontrol altına alınmasında uygulanacak kontrol programlarının başında yer almaktadır.

1) Murphy FA, Gıbbs EPJ, Horzinek MG, Studdert MJ. Herpesviridae. İn: Veterinary VirologyChapter 18, Academic Press 1999: 411-418.

2) Wyler R, Engels M. Schwyzer. M. Infectious bovine rhinotracheitis/vulvovaginitis. In: Wittmann G. Editor, Herpesvirus Diseases of Cattle, Horses and Pigs. Kluwer Academic Publishers, Boston, Dordrecht, London 1989: 1–72

3) Ackermann M, Wyler R. The DNA of an IPV strain of bovid herpesvirus 1 in sacral ganglia during latency after intravaginal infection.Vet Microbiol 1984; 9(1):53-63.

4) Baker JC, Rust SR, Walker RD. Transmission of a vaccinal strain of infectious bovine rhinotracheitis virus from intranasally vaccinated steers commingled with nonvaccinated steers. Am J Vet Res 1989; 50(6):814-816.

5) Straub OC. BHV-1 İnfections: relevance and spread in Europe. Comp İmmun Microbiol Infect Dis 1991; 14:175-186

6) Burgu İ, Akça Y. Türkiye’de suni tohumlamada kullanılan bazı damızlık boğalarda Enfeksiyöz bovine rhinotracheitis/enfeksiyöz pustular vulvovaginitis (IBR/IPV) enfeksiyonu. Ankara Üniv Vet Fak Derg 1986; 33:113-121.

7) Babiuk LA, Drunen Littel S, Hurk S, Tikoo SK. Immunology of bovine herpesvirus 1 infection. Vet Microbiol 1996; 53: 31-42.

8) Bosch JC, Kaashoek MJ, Kroese AH, Oirschot JT. An attenuated bovine herpesvirus 1 marker vaccine induces a better protection than two inactivated marker vaccines. Vet Microbiol 1996; 56: 223-234.

9) Castrucci G, Frigeri F, Salvatori D, et al. A study on latency in calves by five vaccines against bovine herpesvirus-1 infection, CIMID 2002; 25:205-215.

10) Dispas M, Schynts F, Lemaire M, et al. Isolation of a glycoprotein E-deleted bovine herpesvirus type 1 strain in the field, Vet Rec 2003; 153: 209-212.

11) Pastoret PP, Thiry E. Diagnosis and prophylaxis of infectious bovine rhinotracheitis: the role of virus latency. Comp Immunol Microbiol Infect Dis. 1985; 8:35-42.

12) Thiry E, Saliki J, Bublot M, Pastoret PP. Reactivation of infectious bovine rhinotracheitis virus by transport. Comp Immunol Microbiol Infect Dis. 1987;10(1):59-63.

13) Muylkens B, Meurens F, Schynts F, et al. Biological characterization of bovine herpesvirus 1 recombinants possessing the vaccine glycoprotein E negative phenotype.Vet Microbiol 2006;113(3-4):283-291.

14) Lemaire M, Meyer G, Ernst E, et al. Latent bovine herpesvirus 1 infection in calves protected by colostral immunity. Vet Rec 1995;137(3):70-71.

15) Akça Y. Türkiye’de sığır ve koyunlarda enfeksiyöz bovine rhinotracheitis/enfeksiyöz pustular vulvovaginitis (IBR/IPV) üzerine serolojik araştırmalar. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi, Ankara 1981

16) Alkan F, Burgu İ, Bilge Dağalp S ve ark. Séroprévalence de l'infection par le BHV1 dans l'élevage bovin laitier en Turquie. (en Anglais). Revue de Medecine Veterinaire 2005; 156 (3):166-169.

17) Alkan F, Özkul A, Karaoğlu T, ve ark. Sığırlarda viral nedenli solunum sistemi enfesiyonlarının seroepidemiyolojisi. Ankara Üniv Vet Fak Derg 1997; 44:73-80.

18) Bilge S. Kan ve Süt Serumlarında IBR-IPV Antikorlarının Nötralizasyon Testi ile Saptanması ve Süt Örneklerinden Virus İzolasyonu. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Estitüsü, Ankara 1996

19) Bilge-Dağalp S, Yıldırım Y, Alkan F. Buzağılarda maternal BHV-1 antikor düzeylerinin belirlenmesi. Ankara Üniv Vet Fak Derg 2000; 48 (2):117-122.

20) Özkul A, Çabalar M, Bilge S, Akça Y, Burgu İ. Süt sığırcılığı işletmelerinde rastlanan IBR/IPV ve BVD virus enfeksiyonlarının infertilite olgularındaki rolü. Ankara Üniv Vet Fak Derg 1995; 42:381-387.

21) Frey HR, Liess B. Vermehrungskinetik und verwendbarkeit eines starkzytopathogenen VD-MD Virusstammes für diagnostische Untersuchungen mit der Mikrotiter-methode. Zbl Vet B 1971; 18:61-71.

22) Boelaert F, Biront P, Soumare B, et al. Prevalence of bovine herpesvirus-1 in the Belgian cattle population. Prev Vet Med 2000;45(3-4):285-295.

23) Gürtürk S, Finci E, Burgu İ. Yurdumuz sığırlarında Enfeksiyöz Rhinotracheitis (IBR) üzerinde araştırmalar. ITürkiye’de sığırlarda IBR virusuna karşı antikor dağılımı üzerinde serolojik çalışmalar. Ankara Üniv Vet Fak Derg 1974; 21:34-46.

24) Çabalar M. Fertilite problemli ineklerde IBR/IPV virus izolasyonu ve seroepidemiyolojisi. . Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Estitüsü, Ankara 1993

25) Van Malderen, G., Vanopdenbosch, E., Wellemans, G. Bovien herpes virus 1 en 4: een sero-epidemiologisch onderzoek van de Belgische rundveestapel. Vl. Diergeneesk. Tijdschr 1987; 56 (4): 364–371.

26) Castrucci G, Martin WB, Frigeri F, et al. A serological survey of bovine herpesvirus-1 infection in selected dairy herds in northern and central Italy. Comp Immunol Microbiol Infect Dis 1997; 20(4):315-317.

27) Solis-Calderon JJ, Segura-Correa VM, Segura-Correa JC, Alvarado-Islas A. Seroprevalence of and risk factors for infectious bovine rhinotracheitis in beef cattle herds of Yucatan, Mexico. Prev Vet Med 2003; 57(4):199-208.

28) Msolla PM, Wiseman A, Selman IE. The prevalence of serum neutralizing antibodies to infectious bovine rhinotracheitis virus in Scotland J Hyg (Lond) 1981;86(2):209-215.

29) Van Wuyckhuise L, Bosch J, Franken P, et al. The prevalence of infectious bovine rhinotracheitis (IBR) in the Netherlands. In: Proceedings of the Dutch Society for Veterinary Epidemiology and Economics (VEEC), 1993; 7–15

30) Lemaire M, Schynts F, Meyer G, Thiry E. Antibody response to glycoprotein E after bovine herpesvirus type 1 infection in passively immunised, glycoprotein E-negative calves.Vet Rec 1999; 144(7):172-176.

31) Lemaire M, Weynants V, Godfroid J, et al. Effects of bovine herpesvirus type 1 infection in calves with maternal antibodies on immune response and virus latency.J Clin Microbiol 2000; 38(5):1885-1894.

32) Collings DF, Gibbs EP, Stafford LP. Concurrent respiratory and genital disease associated with infectious bovine rhinotracheitis-infectious pustular vulvo-vaginitis (IBR-IPV) virus in a dairy herd in the United Kingdom. Vet Rec 1972; 91(9):214-219.

33) Burgu İ, Dağalp SB. IBR-IPV Enfeksiyonunun kontrol ve eradikasyonu. Ankara Üniv Vet Fak Derg 1999; 46(2- 3):263-266.