Gereç ve Yöntem: Çalışma Wistar albino sıçanlar üzerinde yürütüldü. Birinci gruptaki sıçanlar kontrol olarak kullanıldı. İkinci gruptaki sıçanlarda 0.1 M sitrat tamponunda hazırlanmış 65 mg/kg streptozotosin (STZ) intraperitoneal (ip) olarak uygulanarak diyabet oluşturuldu. STZ enjeksiyonuna ilaveten üçüncü gruba Se (sodyum selenat 0.3 mg/kg), dördüncü gruba E vitamini (alfa-tokoferol asetat, 100 mg/kg), beşinci gruba ise Se-E vitamini kombinasyonu (sodyum selenat 0.3 mg/kg+alfa-tokoferol asetat, 100 mg/kg) gün aşırı, on beş süreyle uygulandı. STZ enjeksiyonundan 15 gün sonra tüm sıçanların kan ve böbrek dokusu örnekleri alınarak incelendi.

Bulgular: Diyabet grubunda ortalama trombosit hacmi ile kolesterol değerleri arasında önemli ilişkiler olduğu; glukoz, trigliserit, kolesterol ve düşük dansiteli lipoprotein, değerlerinin yükseldiği, ancak trombosit sayısı ve trombokrit değerlerinin azaldığı, Se veya E vitamini-Se'un kombine verilmesi ile glukoz ve düşük dansiteli lipoprotein değerleri ile amilaz aktivitesinin azaldığı gözlemlendi. Kontrol ve deneme gruplarında böbrek dokusunda ışık mikroskobu düzeyinde önemli bir değişiklik gözlenmedi.

Sonuç: E vitamini ve Se'un bazı trombosit indeksleri ile glukoz değerleri ve lipitleri etkileyebileceği belirlendi. Bu sonuçlara göre E vitamini ve Se uygulaması, deneysel diyabette hipoglisemik ve hipolipidemik etkiler oluşturabilir; bu antioksidanlar diyabette profilaktik amaçla kullanılabilir.

Diyabet tedavisi ve önlenmesine yönelik çalışmalar tüm dünyada güncelliğini korumakta, bu amaçla yapılan çalışmalarda antioksidanların rolü değerlendirilmektedir (15). Önemli antioksidan işlevleri olan E vitamini ve selenyum (Se)'un oksidatif hasara karşı koruyucu etkileri olduğu (16-19), ayrıca deneysel diyabet araştırmalarında (19-23), bu antioksidanların karbonhidrat metabolizması ve kan glukoz düzeyini etkileyebildiği ileri sürülmektedir. Antioksidan işlevleri ile E vitamini ve Se'un, oksidatif hasarı azaltabileceği ya da duraksatabileceği, böylece böbrek dokusu, trombosit indeksleri ve biyokimyasal değerlerin fizyolojik düzeylerde kalmasına katkı sağlayabileceği düşünülmektedir. Bu nedenle, STZ ile deneysel diyabet oluşturulan sıçanlarda böbrek dokusu, trombosit indeksleri (PLT, MPV, PCT ve PDW), kan glukozu, lipitler ve bazı mineral değerleri üzerinde E vitamini ve Se'un etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır.

1. Grup (Kontrol, n=5), çalışma süresince oral olarak sadece yem ve su verildi.

2. Grup (Diyabet, n=5), ad-libitum yem ve su verildi, ip olarak STZ enjekte edildi.

3. Grup, (E vitamini, n=10), ip olarak STZ enjekte edildi, olive oil'de çözünen 100 mg/kg alfa-tokoferol asetat (Sigma), ip olarak verildi.

4. Grup, (Se, n=10), ip olarak STZ enjekte edildi, tamponlu suda çözünen 0.3 mg/kg sodyum selenat (Sigma) ip olarak verildi.

5. Grup, (Se-E vitamini, n=10), ip olarak STZ enjekte edildi, üçüncü ve dördüncü gruplardaki ile aynı koşullarda hazırlanan Se ve E vitamini (100 mg/kg alfatokoferol+ 0.3 mg/kg sodyum selenat) ip olarak verildi.

Deneme gruplarına 65 mg/kg 0,1 M sitrat tamponda hazırlanmış STZ, ip olarak bir kez enjekte edildi. Hazırlanan Se, E vitamini ve bunların kombinasyonları, 3. günden itibaren iki hafta boyunca gün aşırı ip olarak uygulandı. Sıçanların kuyruk venlerinden alınan kan örneklerinde glukoz ölçümleri yapıldı. STZ enjeksiyonundan 72 saat sonraki (3. gün) ölçümlerde (glucometer) glukoz düzeyleri 225-250 mg/dl olarak belirlenen deneklerin diyabet oldukları kabul edilerek glukoz seyirleri takip edildi (2,4,19). Ölçümlerden sonra deneme gruplarına yukarıda bildirilen çalışma profili ve bildirilen dozlarda saat 9.00-11.00 arasında ve gün aşırı olmak üzere E vitamini, Se ve E vitamini-Se kombinasyonu ip olarak enjekte edildi. STZ enjeksiyonundan sonraki 15. günde saat 11.00-13.00 arasında tüm hayvanlar eter anestezisi altında dekapite edildi. Dekapitasyon öncesinde tüm sıçanlardan kardiyak enjeksiyon ile antikoagülanlı tüplere kan alındı. Heparinize tüplere alınan kan örneklerinde trombosit indeksleri ve biyokimyasal değerleri belirlemek (Cell-Dyn 3500R, ABBOT) üzere biyokimya laboratuvarına; daha sonra alınan böbrek doku örnekleri ise patoloji laboratuarına iletildi.

Tüm gruplarda trombosit indeksleri PLT, MPV, trombokrit veya PCT, PDW ile trigliserit (TG), kolesterol (CHO), düşük dansiteli lipoprotein (LDL), glukoz (GLU), amilaz (ALZ), kalsiyum (Ca) ve fosfor (P) değerleri ölçüldü. Çalışma kapsamına alınan hayvanların böbrekleri alındı ve %10'luk formalin solüsyonu içine ayrı ayrı konarak histopatolojik inceleme için patoloji laboratuvarına gönderildi. Örnekler parafin bloklara alınarak 5 μm'lik kesitler elde edildi. Bu kesitler hematoksilen eozin ile boyanarak ışık mikroskobunda incelendi.

İstatistiksel Analiz: Elde edilen bulgular, bilgisayar ortamında istatistiksel program (SPSS 11.5; SPSS Inc., Chicago, IL, USA) ile analiz edildi. Elde edilen ham verilerin normal dağılıma uygunluğu Kolmogorov- Smirnov testi, varyansların homojenliği Levene testi, değişkenler arasındaki korelasyonun tespiti için Pearson korelasyon testi, tüm grupların karşılaştırılması varyans analizi ve gruplararası karşılaştırma ise istatistiksel önem düzeyi p<0.05 olarak alınıp Post Hoc Tukey testi ile değerlendirildi.

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 1: Kontrol, diyabet ve diyabet-antioksidan gruplarında bazı biyokimyasal değerler1

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 2: Kontrol, diyabet ve diyabet-antioksidan gruplarında trombosit indeksleri1

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 3: Diyabette platelet indeksleri ile TRG, CHOL ve LDL değerleri arasındaki korelâsyonlar§

Büyütmek İçin Tıklayın

Şekil 1: Tüm grupların 3. (GLUÖ) ve 15. gündeki (GLUS) ortalama glukoz değerleri. *GLUÖ ve GLUS değerleri arasındaki farkın istatistiksel önemi, *p<0.05, **p<0.01.

Büyütmek İçin Tıklayın

Şekil 2: Kontrol Grubunda Böbrek Dokusunun Histolojik Görünümü (x100)

Kontrol grubuna göre diyabet grubunda GLU, TRG, CHOL ve LDL değerlerinin önemli düzeyde yükseldiği (p<0.05-p<0.01), Se, E vitamini ya da Se-E vitamini birlikte verilen diyabetli gruplarda GLU ve LDL düzeyinin azaldığı (p<0.05), ancak TRG, CHOL ve Ca değerlerinin etkilenmediği (P>0.05) saptandı. ALZ aktivitesinin, konrol ve diyabet gruplarına göre Se, E vitamini veya Se-E vitamini birlikte verilen gruplarda daha düşük olduğu (p<0.05-p<0.01) belirlendi. Kontrol grubuna göre diyabet oluşturulan grupta Ca ve P değerlerinin azaldığı (p<0.05), Se, E vitamini ya da Se-E vitamini birlikte verildikten sonra bu gruplar ile kontrol grubu değerleri arasında fark kalmadığı gözlemlendi (Tablo 1).

Kontrol grubuna göre diyabet grubunda trombosit indekslerinden PLT ve PCT değerlerinin azaldığı (p<0,05-p<0.01), Se veya Se-E vitamini birlikte verildiğinde bu değerlerin arttığı belirlenmiştir (P<0.05, P<0.01). MPV ve PDW değerleri bakımından kontrol ve tüm deneme grupları arasındaki farklılıkların istatistiksel olarak önemli olmadığı (p>0.05) gözlemlendi (Tablo 2). Diyabet grubunda MPV ile CHO ve PCT ile PDW değerleri arasında önemli korelâsyonlar (p<0.05-p<0.01) olduğu, ancak diğer lipit değerleri ile trombosit indeksleri arasında önemli bir ilişki bulunmadığı belirlendi (Tablo 3).

Kontrol ve diyabet gruplarında, 3. (GLUÖ) ve 15. (GLUS) günlerdeki GLU değerleri arasında anlamlı bir farklılık gözlenmezken (p>0.05), Se veya Se-E vitamini birlikte verilen diyabetik gruplarda 3. gündeki değerlere göre 15. gündeki GLU değerleri önemli düzeyde (p<0.05- p<0.01) azaldı. Buna karşılık, E vitamini verilen grubun aynı günlerdeki GLU değerleri arasında anlamlı bir farklılık olmadığı (p>0.05) belirlendi (Şekil 1). Diğer yandan, kontrol grubuna göre, diyabet, Se, E vitamini ya da Se-E vitamini birlikte verilen grupların böbrek dokusunda, ışık mikroskobisi düzeyinde skorlanacak kadar önemli bir değişiklik oluşmadığı gözlemlendi (Şekil 2-5).

Büyütmek İçin Tıklayın

Şekil 3: Diyabet Grubunda Böbrek Dokusunun Histolojik Görünümü (x100)

Büyütmek İçin Tıklayın

Şekil 4: Selenyum Grubunda Böbrek Dokusunun Histolojik Görünümü (x100)

Büyütmek İçin Tıklayın

Şekil 5: E Vitamini grubunda böbrek dokusunun histolojik görünümü (x100)

Kontrol grubuna göre diyabet, Se, E vitamini ve bunların kombine verildiği gruplarda GLU değerlerinin önemli düzeyde yüksek olduğu (p<0.01), diyabet oluşturulan gruplara Se ve Se-E vitamini birlikte uygulandığında, GLU değerlerinin azaldığı (p<0.05), ancak sadece E vitamini uygulamanın GLU değerleri üzerinde önemli bir etkisinin olmadığı (p>0.05) saptandı (Tablo 1). Bu bulgulara dayanarak, STZ ile diyabet oluşturulan sıçanlara sadece Se verildiğinde ya da Se-E vitamini birlikte verildiğinde GLU değerlerinin etkilenebileceği anlaşılmaktadır. Bu sonuçlar, diyabet komplikasyonları gelişmesinde oksidatif stres ve antioksidanların rolünü araştıran çalışmalarda^2,3,15 belirtilen bulgulara uyum göstermektedir. Ayrıca kontrol, diyabet ve E vitamini uygulanan grupların 3. gündeki GLU değerleri (GLUÖ) ile 15. gündeki GLU değerleri (GLUS) arasında anlamlı bir fark gözlenmezken (p>0.05), Se veya Se-E vitamini birlikte verilen diyabet gruplarının 3. gündeki GLU değerlerine göre 15 gündeki GLU değerlerinin önemli düzeyde azaldığı (p<0.05- p<0.01) belirlenmiştir (Şekil 1). Bu bulgular, STZ'nin önemli bir diyabetik ajan olduğunu doğrulamış, diyabetik gruplara Se veya Se-E vitamini birlikte verildiğinde GLU değerlerinin önemli düzeyde azaldığı (p<0.05- p<0.01) saptanmıştır. Bu sonuçlar, antioksidanların kan glukoz değerleri üzerinde etkili olduğu yönündeki literatür bildirimler^15,20-23 ile doğrulanmaktadır. Diğer taraftan amilaz (ALZ) aktivitesi bakımından, kontrol grubu ile diyabet grubu karşılaştırıldığında, bu gruplar arasında sayısal farklılık varsa da bunların anlamlı olmadığı (P>0.05), diyabet grubuna göre Se, E vitamini veya bunların kombine verildiği gruplarda ALZ aktivitesinin önemli düzeye (p<0.05-p<0.01) azaldığı gözlemlendi (Tablo 1). Bu bulgular, amilaz aktivitesi ile glisemik homeostazis arasındaki ilişkileri araştıran çalışmada²⁷ bildirilen sonuçlara paraleldir. Kontrol grubuna göre diyabet grubunda plazma Ca ve P değerlerinin daha düşük düzeyde olduğu (p<0.05-p<0.01) gözlemlenmiş; diyabet oluşturulan gruplara Se, E vitamini ya da Se-E vitamini birlikte uygulandığında, bu gruplardaki Ca ve P değerleri ile kontrol grubu değerleri arasında istatistiksel olarak önemli bir farklılık kalmadığı gözlemlenmiştir (Tablo 1). Diyabet grubunda plazma Ca ve P değerlerinin daha düşük olması, diyabette meydana gelen aşırı ürinasyon ile Ca ve P iyonlarının idrarla birlikle sürüklenebileceği, böylece plazma Ca ve P değerlerinin azalabileceği şeklinde yorumlanabilir. Bu düşünceler, diyabet ile ilgili literatür sonuçları²⁸ ile paralellik arz etmektedir.

Diyabet hastalarında palateletlerin etkilendiği, PCT, MPV ve PDW gibi trombosit indekslerinin değerlendirilmesi gerektiği kaydedilmiştir^7-10,29. Trombosit indekslerinin diyabetten başka, akut pankreatit, miyokardiyal infarktüs ve ülseratif kolit gibi hastalıklar için de önemli belirteçler olabileceği ileri sürülmüş^8, diyabette trombosit indekslerinin mikrovasküler komplikasyonlar için önemli bir indikatör olduğu kaydedilmiştir^7,9. Bu çalışmada, kontrol grubuna göre diyabet grubunda PLT ve PCT değerlerinin azaldığı (p<0.05-p<0.01), bu değerlerin E vitamini ve Se verilmesi ile önemli düzeyde arttığı (p<0.05- p<0.01), MPV ve PDW değerleri bakımından gruplar arasında sayısal farklılıklar bulunsa da bunların istatistiksel anlamda önemli olmadığı gözlemlenmiştir (p>0.05, Tablo 2). Diğer yandan, trombosit işlevlerini en iyi yansıtan indekslerden biri olan MPV'nin diyabet, akut pankreatit ve kardiyovasküler hastalıklar için de önemli bir belirteç olabileceği ileri sürülmüştür⁸. Bu çalışmada diyabet grubunda trombosit indekslerinden MPV ile CHO değerleri arasında pozitif önemli bir korelâsyon (p<0.05) olduğu belirlenmiş, bu ilişkinin anılan literatür⁸ değerlendirmeye uygun olduğu anlaşılmıştır (Tablo 3). Böylece, diyabette trombosit indekslerinden PLT, PCT ve MPV değerlerinin önemli düzeyde etkilendiği, E vitamini ve Se'nin bu indekslerin fizyolojik düzeyde tutulmasına katkı sağlayabileceği düşünülmektedir. Nitekim diyabet hastalarında artmış olan kardiyovasküler hastalık insidansının trombosit hiperagregasyonu ile korelesyon gösterdiği kaydedilmiş^9,30, uzun süren hiperglisemiye bağlı olarak artan serbest radikallerin, glukoz³¹ ve lipidlerin oksidasyonu ile bunların son ürünlerinin oluşmasına yol açtığı bildirilmiştir³². Oluşan glukozilasyon son ürünlerinin hızla nitrik oksidi (NO) inaktive ederek endotel kaynaklı vazodilatasyonun azalmasına neden olduğu^33, vasküler yetmezlik patogenezinin başlamasına zemin oluşturabileceği değerlendirilmiştir^7,9.

Tip-I diyabetli hastalarda %30-40, tip-II diyabetlilerde ise %5-10 arasında değişen oranlarda bulunan diyabetik nefropatinin önemli ölçüde böbrek yetmezliğine neden olduğu bildirilmiştir³⁴. Bu oranlar ciddi toplumsal sağlık sorunlarına işaret ettiği için diyabetle ilgili deneysel ve klinik çalışmalar güncelliğini sürdürmekte^1,3,21,23; E vitamini yetersizliğinde renal glomerüler ve vasküler lezyonlar ile böbrek tübüler hücrelerinde yozlaşma meydana gelebilmektedir^15,16. Se karaciğer, kalp, böbrekler, akciğerler, adrenal bezler, pankreas, beyin, iskelet kasları, gözler, plasenta ve testis dokularına taşınmakta, GSH-Px enziminin yapısına girerek antioksidan işlev göstermektedir^17,18,24,25. E vitamini^3,21 ve GSH-Px aracılığı ile Se; lipitler, lipoproteinler ve DNA moleküllerinde oksidatif hasarı azaltarak hücre ve dokuların fizyolojik yapılarının korunmasına önemli katkılar sağlayabilir^17,18,24. Bu çalışmada, kontrol ve deneme grubu sıçanlardan alınan böbrek dokusu kesitleri patoloji laboratuarında ışık mikroskobunda incelendi, ancak ışık mikroskobisi düzeyinde böbrek dokusunda oluşan değişiklikler skorlanacak kadar anlamlı bulunmadı (Şekil 2-5). Bu nedenle, deneysel diyabette böbrek dokusunun etkilenme düzeyi ile antioksidanların bunlar üzerindeki etkilerini belirleyebilmek için böbrek dokusu kesitlerinin elektron mikroskobu düzeyinde incelenmesi gerektiği düşünülmektedir.

Sonuç olarak diyabet grubunda MPV ile CHO değerleri arasında önemli pozitif korelâsyon olduğu; deneysel diyabette başta GLU olmak üzere bazı trombosit indeksleri ile TRG, CHOL ve LDL değerlerinin olumsuz etkilendiği; diyabet gruplarına Se veya Se-E vitamini birlikte verilerek GLU ve LDL değerlerini olumlu etkilediği gözlemlendi. Bu verilere dayanarak E vitamini ve Se'un, diyabette profilaktik amaçla kullanılabileceği düşünülmektedir. Ancak, diyabetin böbrek dokusu ve kan değişkenleri üzerindeki olumsuz etkilerine karşı antioksidanların önleyici işlevlerini yeterince açıklayabilmek için, ileri düzeyde moleküler çalışmalar yapılması gerekmektedir. Yine de, bu çalışmanın deneysel diyabette etkilenen bazı değişkenlerin belirlenmesi, etkilenen değerler ile E vitamini ve Se arasındaki ilişkilerin ortaya konması konusunda az da olsa bilimsel bir veri sağlayarak yeni yapılacak bilimsel çalışmalara zemin oluşturabileceği düşünülmektedir.

Teşekkür
Bu çalışmadaki hematolojik sonuçlar için HRÜ Tıp Fakültesi Biyokimya Anabilim Dalındaki, patolojik incelemeler için Patoloji Anabilim Dalındaki akademik ve teknik personele içtenlikle teşekkürler ederiz.

1) Styskal JL, Remmen HV, Richardson A, Salmon AB. Oxidative stress and diabetes: What can we learn about insulin resistance from antioxidant mutant mouse models? Free Radical Biology & Medicine 2012; 52: 46–58

2) Baynes JW. Role of oxidative stress in development of complications in diabetes. Diabetes 1991; 40: 405- 412.

3) Pazdro R, Burgess JR. The role of vitamin E and oxidative stress in diabetes complications. Mech Ageing Dev 2010; 131: 276–286.

4) Akkaya H, Çelik S. Ratlarda diyabet öncesi ve sonrası oksidan-antioksidan durum. F.Ü Sağ Bil Vet Derg 2010; 24: 5-10.

5) Haffner SM. Management of dyslipidemia in adults with diabetes. Diabetes Care 1998; 216: 160-178.

6) Özkan Y, Çolak R, Koca SS, et al. Diyabet ve hiperlipidemi: Tedavide ne kadar başarılıyız? F.Ü. Sağ Bil Tıp Derg 2008; 22: 97–100.

7) Jindal S, Gupta S, Gupta R, et al. Platelet indices in diabetes mellitus: indicators of diabetic microvascular complications. Hematology 2011; 16: 86-89.

8) Beyazit Y, Sayilir A, Torun S, et al. Mean platelet volume as an indicator of disease severity in patients with acute pancreatitis. Clin Res Hepatol Gastroenterol 2012; 36: 162–168.

9) Hekimsoy Z, Payzin B, Talat O, Kandogan G. Mean platelet volume in Type-2 diabetic patients. J Diabetes Its Compl 2004; 18: 173-176.

10) Mazzanfi L, Mutus B. Diabetes-induced alterations in platelet metabolism. Clin Biochem 1997; 30: 509-515.

11) Bath PM, Butterworth RJ. Platelet size: measurement, physiology and vascular disease. Blood Coagul Fibrinolysis 1996; 7: 157-161.

12) Çetinkaya Ö, Candan F, Aslı Y. Diyabetik ratlarda böbrek Na/K ATP-az aktiviteleri ve lipit peoksidasyonu. C Ü Tıp Fak Derg 1996; 18: 174-177.

13) Muruganandan S, Gupta S, Kataria M, Lal J, Gupta PK. Mangiferin protects the streptozotocin-induced oxidative damage to cardiac and renal tissues in rats. Toxicology 2002; 176: 165–173

14) Guven A, Yavuz O, Cam M, et al. Effects of melatonin on streptozotocin-induced diabetic liver injury in rats. Acta histochemica 2006; 108: 85-93.

15) Packer, L. The role of antioxidative treatment in diyabetes mellitus. Diyabetologia 1993; 36: 1212-1213.

16) Puntam ME, Comben N. Vitamin E: Review article. The Vet Rec 1987; 541-545.

17) Rayman M.P. The importance of selenium to human health. The Lancet 2000; 356: 233–241.

18) Karakılçık A.Z, Aksakal M. Se'nin bazı fizyolojik işlevleri, metabolizması ve E vitamini ile arasındaki ilişkiler. Gaziantep Ü Tıp Fak Derg 1993; 4: 283–291.

19) Nazıroğlu, M. and Çay, M. Protective role of intraperitonelly administered vitamin E and selenium on the antioxidative defense mechanisms in rats with diabetes induced by streptozotocin. Biol Trace Elem Res 2001; 79: 149-159.

20) McNeill JH, Delgotti HLM, Battel ML. Insulinelike effects of sodium selenate in streptozotosin induced diabetic rats. Diabetes 1991; 40: 1675-1678.

21) Ghaffari T, Nouri M, Irannejad E, Rashidi MR. Effect of vitamin E and selenium supplement on paraoxanase-1 activity, oxydized low density lipoprotein and antioxidant defense in diabetic rats. BioImpacts 2011; 1: 121-128.

22) Lizuka Y, Sakurai E, Hikichi N. Effects of selenium on the serum glucose and insulin levels in diabetic rats. Nihon Yakurigaku Zasshi 1992; 100:151-156.

23) Aly HF, Mantawy MM. Comparative effects of zinc, selenium and vitamin E or their combination on carbohydrate metabolizing enzymes and oxidative stress in streptozotocin induced-diabetic rats. Eur Rev Med Pharmacol Sci. 2012; 16: 66-78.

24) Combs G.F, Combs S.B. The nutritional biochemistry of selenium. Ann Rev Nutr 1984; 4: 257–280.

25) Karakılçık AZ, Aksakal M, Ozguner F, Cay M, Naziroglu M. Maternal and foetal selenium concentrations and their interrelationships in akkaraman sheep. Indian J Anim Sci 1997; 67: 19-22.

26) Smaoui M, Hammami S, Chaaba R, et al. Lipids and lipoprotein(a) concentrations in Tunisian type 2 diabetic patients, relationship to glycemic control and coronary heart disease. Journal of Diabetes and Its Complications 2004; 18: 258– 263.

27) Mandel AL, Breslin PA. High endogenous salivary amylase activity is associated with improved glycemic homeostasis following starch ingestion in adults. J Nutr 2012; 142: 853- 858.

28) Shamsi M, Amın A, Adeghate E. Vitamin E ameliorates somebiochemical parameters in normal and diabetic rats. Ann N.Y Acad Sci 2006; 1084: 411–431.

29) Demirtunç R, Duman D, Basar M,et al. The relationship between glycemic control and platelet activity in type 2 diabetes mellitus. Journal of Diabetes and Its Complications 2009; 23: 89–94.

30) Breddin H, Krzywanak H, et al. Platelet aggregation as a risk factor in Diabetes. Horm Metab Res Suppl 1985; 15: 63-68.

31) Hunt JV, Dean RT, Wolff SP. Hydroxyl radical production and autoxidative glycosylation. Biochem J 1988; 256: 205-

32) Hunt JV, Smith CC, Wolff SP. Autoxidative glycosylation and possible involvement of peroxides and free radicals in LDL modification by glucose. Diabetes 1990; 9: 1420-1424.

33) Bucala R, Tracey KJ, Cerami A. Advanced early glycation products quency nitric oxide and mediate defective endothelium dependent vasodilation in experimential diabetes. J Clin Invest 1991; 87: 432-438.

34) İlicin G, Biberoğlu K, Süleymanlar G, Ünal S. İç Hastalıkları, I. Baskı, Güneş Kitabevi, İstanbul: 2003.