Amaç: Bu çalışmada diş eti çekilmesi ile anksiyete arasındaki ilişkinin Sürekli Kaygı Envanteri (STAI-S), Durumluluk Kaygı Envanteri (STAI-T) ve (Modifiye Dental Anksiyete Skalası (MDAS) ile değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem: Diş eti çekilmesi olan 18-65 yaş arasında yüz kırk hasta çalışmaya dahil edildi. Katılımcıların diş eti çekilme etiyolojileri tespit edildi ve bu hastalara STAI-S, STAI-T ve MDAS uygulandı. Kaygı düzeylerini karşılaştırmak için t-testi ve ANOVA gibi parametrik testler kullanılarak istatistiksel analizler yapıldı.

Bulgular: Katılımcıların %7,1'inde yüksek STAI-S, %13,6'sında yüksek STAI-T ve %2,9'unda yüksek MDAS değerleri bulundu. Anksiyete kadınlarda anlamlı olarak daha yüksek tespit edildi ve yaşla ters orantılı olarak değiştiği gözlemlendi. Katılımcıların STAI-S ve MDAS skorları dişeti çekilmesi etiyolojisine göre karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulundu (STAI-S p= 0.018, MDAS p<0.001). En yüksek anksiyete düzeyi konum bozukluğu olan dişlerdeki diş eti çekilmesine sahip bireylerde bulundu.

Sonuç: Diş eti çekilmesinin etiyolojilerinden biri olan dişlerin konum bozukluğu, ağız sağlığını kötüleştirebilir ve hasta kaygısını artırabilir. Bu durum diş hekiminin hastanın tedavisini yaparken psikolojik ihtiyaçlarını karşılaması gerektiği konusunu da vurgulamaktadır.