Amaç: EKG deki en uzun QT mesafesi ile en kısa QT mesafesi arasındaki farkın hesaplanmasıyla elde edilen QT dispersiyonu (QTD), miyokard repolarizasyonundaki bölgesel heterojeniteyi gösterir. Miyokardtaki bölgesel ileti yavaşlaması veya ileti yolu değişmesi sonucu aksiyon potansiyel süresindeki gecikme, repolarizasyonda bölgesel heterojenisiteye sebep olur. QT dispersiyonu ne kadar fazla ise ventriküler repolarizasyon homojenitesi o kadar azdır ve dolayısıyla ventriküler instabilite o kadar fazladır. Heterojen ventriküler repolarizasyonreentri mekanizması yolu ile ciddi ventriküler aritmilere ve ani kalp ölümlerine sebep olabilir. Gebelik fizyolojik bir durum olmasına rağmen gebeliğin getirdiği kardiyovasküler yükün miyokardiyal repolarizasyon üzerine etkisi belli değildir. Bu çalışmanın amacı komplikasyon gelişmeyen 3. trimesterde gebelerin QT disperiyonunu değerlendirmekti.

Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 3. Trimesterde olan, 70 gebe bayan (yaş ortalaması 27±3.5 yıl) ve 70 gebe olmayan (yaş ortalaması 30±2.3 yıl) olgu alındı. Tüm olguların 12 kanallı EKG kayıtları alındı. Düzeltilmiş QT (QTc) aralığının ölçümleri için Bazzet formülü (QT/√R-R) ile hesaplandı. QTc dispersiyonu, en uzun QTc aralığı ile en kısa QTc aralığı arasındaki fark hesaplanarak ölçüldü.

Bulgular: Gebe olguların Maksimum QTc süresi 435.20±44.82 msn; Minimum QTc süresi 375.85±36.49 msn; QTc dispersiyonu 57.85±22.61 msn olarak hesaplandı. Kontrol gruplarının Maksimum QTc süresi 423.24±34.82 msn; Minimum QTc süresi 365.85±33.89 msn; QTc dispersiyonu 63.85±22.61 msn olarak hesaplandı. Gruplar arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark izlenmedi.

Sonuç: Sonuç olarak gebeliğin QT dispersiyonu üzerine belirgin etkisinin olmadığını gördük.