Amaç: Trikloretilen (TCE)'e yaygın kullanımından dolayı çevresel kirletici olarak yoğun şekilde maruz kalınmaktadır. Birçok çalışmada biyolojik dokular üzerine toksik etkileri gösterilmiştir. Bu çalışmada TCE uygulanan sıçanların over ve uterus dokularına benfotiamin’in etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem: Çalışmada, 24 adet 8-10 haftalık Wistar albino cinsi dişi sıçanlar kullanıldı. Kontrol grubuna deney süresi olan 3 hafta boyunca herhangi bir uygulama yapılmadı. Benfotiamin grubuna Benfotiamin 70 mg/kg/gün, TCE grubuna 1000 mg/kg/gün TCE, TCE+Benfotiamin grubuna ise 1000 mg/kg/gün TCE ile birlikte 70 mg/kg/gün Benfotiamin oral olarak verildi. Deney süresi sonunda tüm gruplardaki sıçanlar anestezi altında dekapite edildi. Dekapitasyonun ardından sıçanların over ve uterus dokuları hızla çıkarılıp uygun fiksatiflerle tespit edilip ardından histolojik takip serilerinden geçirilip parafin bloklara gömüldü. Parafin bloklardan alınan doku kesitlerine Masson-Trikrom boyası yapılarak gruplar arası histopatolojik farklılıklar incelendi. Ayrıca bu kesitlere TUNEL tekniği uygulanarak apoptotik hücreler tespit edildi. Bununla birlikte over ve uterus dokularında Malondialdehid (MDA) seviyelerine bakılacağından dokular çalışma gününe kadar -80 °C’de saklandı.

Bulgular: Over dokusunda TCE grubunda MDA düzeyleri, apoptotik hücreler ve histopatolojik değişikliklerde belirgin olarak artış izlendi. TCE grubuyla kıyaslandığında ise TCE + Benfotiamin grubunda bu değişikliklerde azalmalar gözlendi. Uterus dokusunda ise TCE grubunda MDA düzeyleri azalmış gözlenirken, TCE + Benfotiamin grubunda MDA düzeylerinde belirgin artış izlendi. Apoptotik hücreler için yapılan değerlendirmede gruplar arasında anlamlı bir fark gözlenmedi.

Sonuç: TCE‘nin over dokusunda MDA, apoptotik hücreler ve histopatolojik değişiklikleri arttırdığı, Benfotiamin ise bu değişikliklerde azalmalar yaptığı, uterus dokusunda ise TCE‘nin sınırlı bazı değişikler yaptığı, gelecekte daha kapsamlı çalışmalara ihtiyaç olduğu sonucuna varılmıştır.