Amaç: Warfarin tedavisinin güvenliği ve etkinliği antikoagülasyon kontrolünün kalitesi ile ilişkili olup genellikle terapötik aralıkta (TTR) geçen süre kullanılarak değerlendirilir. Bu çalışma, bireysel ve merkezi tabanlı ölçümler arasındaki INR ve TTR'deki varyasyonu değerlendirmeyi ve bu varyasyonun oral antikoagülan tedavisinin etkinliğine etkisini gözlemlemeyi amaçlamıştır.

Gereç ve Yöntem: Mevcut çalışmada toplam 237 hasta seçildi ve iki gruba ayrıldı: rutin bakım grubu 179 denekten (75 erkek, ortanca 61 yaş) ve yaş ve cinsiyetle eşleşen 58 bireyi (26 erkek, 64 yaş arası bir medyan) içeren, kişilerin ölçümlerini kendilerinin üstlendiği öz-yönetim grubundan oluşuyordu.

Bulgular: Öz-yönetim grubundaki hastalarda TTR (77 (63, 89)% vs. 46 (15, 75), %P<0.001) anlamlı olarak daha yüksek seviyelerde bulundu, ancak aralık altında( % ) ve aralık üzerinde (%) geçen süre rutin bakım grubuna göre anlamlı olarak daha düşük bulundu (sırasıyla (9 (0, 23) ve. 29 (15, 49), P<0.001, 12 (0, 23) ve 20 (8, 44), P=0.006). Kalp yetersizliği (3.281, %95 CI 1.561 -6.897, p=0.002), böbrek fonksiyon bozukluğu (3.754, %95 CI 1.224 -11.519, P=0.021), genç yaş (<65 yaş) (2.786, P=0.004), CHA2DS2-VASc (1.339, P=0.010) ve rutin bakım yönetimi (8.113, P<0.001), düşük TTR'nin bağımsız belirleyicileri olarak saptandı.

Sonuç: Öz yönetim stratejisi, major tromboembolik komplikasyonlar ve kanama komplikasyonlarının önlenmesi açısından iyi sonuçlara sahiptir. Ev test cihazları, güvende geçirilecek uzun süreli oral antikoagülasyon için daha iyi yönetim sağlayabilir.