Amaç: Bu çalışmada, Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi İlk ve Acil Yardım Anabilim Dalına başvuran iş kazalarında etkili olduğu düşünülen kişisel, çevresel ve sosyal faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem:Tanımlayıcı nitelikteki çalışmada, veriler 01 Ekim–31Aralık 2000 tarihleri arasında acil servise iş kazası nedeniyle başvuran 51 olguya yüz yüze görüşme tekniği ile anket uygulanarak toplanmıştır.

Bulgular: Çalışmada yaş ortalaması 28.6±10.4 idi. Kazazedelerin çoğunluğu, 25–34 yaş grubundaki ilkokul mezunu erkekler ve Sosyal Sigortalar Kurumuna bağlı işçilerden oluşmuştur. İş kazalarının makine imali ve tamiri ile ağaç işleri sanayiinde çalışanlarda, salı günlerinde, öğleden sonraları ve akşam saatlerinde yoğunlaştığı tespit edildi. Kazalarda en çok yaralanan vücut bölümü üst ekstremiteler olup, %36.0 ampütasyon mevcuttu. Hastaneye yatış oranı %15.7, sakatlanma oranı %21.7 idi.İşgünü kaybı ortalaması 15.5±12.3 idi.

Sonuç: İş kazalarının sosyo-ekonomik seviyesi düşük işçilerde görüldüğü ve önemli bir bölümünün parmak ampütasyonu ile sonuçlandığı tespit edilmiştir. Kazaların önlenmesine yönelik olarak tüm işçilerin eğitim seviyelerinin yükseltilmesi ve sosyal güvenlik kapsamına alınmaları önerilmektedir.