Kuru göz sendromu (KGS); oküler yüzeye hasar verme potansiyeline sahip olan yangı, gözyaşı film osmolaritesinin artışı, instabilitesi ve görme bozukluğu ile karakterize multifaktöriyel bir hastalıktır. KGS'li olguların yaklaşık %40'ı evaporatif stres faktörleri tarafından oluşmaktadır. Bundan dolayı son dönemlerde birçok çalışma, evaporatif kuru göz modeli üzerine yoğunlaşmaktadır.

Mevcut çalışmada, bir kuru göz kabini (KGK) (relatif nemi (RN) %30'dan düşük, sıcaklığı 21-25°C) tasarlanmıştır. 14 adet 8 haftalık BALB-C ırkı dişi fare; deney grubu 3 bölmeli KGK'ya, kontrol grubu ise oda şartlarındaki (RN %50-80, sıcaklığı 21-23°C) normal kafeslere yerleştirilmek üzere 2 eşit gruba ayrılmıştır. Göz kırpma sayısı, fenol kırmızısı pamuk ipliği (FKPT) ve gözyaşı kırılma zamanı (GKZ) testi gibi parametreler 2 hafta aralıklarla (0, 2, 4, 6) değerlendirilmiştir.

Deney grubu verilerinin ölçüm zamanlarına göre değerlendirilmesinde; 0. haftaya göre göz kırpma sayı ortalamalarının 4 ve 6. haftalarda arttığı, FKPT ve GKZ ortalamalarının ise 2, 4 ve 6. haftalarda sürekli olarak azaldığı kaydedilmiştir. Kontrol ve deney grupları arasında çalışmanın 0. haftasında tüm parametreler yönünden istatistiksel açıdan önemsiz olan fark (P>0.05); 2, 4 ve 6. haftalarda göz kırpma sayısı ile GKZ, 4 ve 6. haftalarda ise FKPT yönünden önemli bulunmuştur (P<0.05).

Sonuç olarak, bu modelin küçük laboratuar hayvanlarında deneysel KG oluşturmak için güvenle kullanılabileceği kanısına varılmıştır.