Amaç: Optimal yağ yakım bölgesinin bulunması için farklı yoğunluktaki sabit yük egzersiz testleri sırasında vücut substrat kullanımları karşılaştırılmalı olarak incelendi.

Gereç ve Yöntem: Yedi sedanter erkek denek lokal etik komite iznini okuyup imzaladıktan sonra çalışmaya katıldılar. Başlangıçta, deneklerin anaerobik eşik (AE) ve maksimal egzersiz kapasitelerinin (Wmax) belirlenmesi için bisiklet ergometre ile artan yüke karşı yapılan egzersiz testi (15 W/dk) uygulandı. Sonra, her denek AE'nin %25 altı, AE'de ve AE'nin %25 üstünde olmak üzere 3 farklı sabit yük egzersiz testine (30 dk) katıldılar. Solunum ve pulmoner gaz değişim parametreleri nefesten-nefese değerlendirildi. Metabolik değişim solunum katsayısı (RQ) ile belirlendi. AE, V-slope ve diğer konvansiyonel metotlar ile belirlendi. Verilerin analizinde paired ttesti kullanıldı.

Bulgular: Yağ oksidasyon oranı AE'nin %25 altında 0.952±0.01 ve AE'de 0.950±0.02 olarak bulundu. RQ, AE'nin %25 üstü iş güçlerinde ise düzenli olarak artış gösterdi (1.046±0.03).

Sonuç: Egzersiz yoğunluğunun artışı (AE'nin %25 altından AE'ye) yağ oksidasyonunun artmasına neden olmaktır. AE'nin %25 üstü iş gücünde, anaerobik glikoliz nedeniyle karbonhidrat oksidasyonu artışı gözlenmiştir. AE'de yapılan iş gücüdeki yağ oksidasyonunun artışı, klinik bilimleri için önemli bir egzersiz protokolüdür.