Erektil disfonksiyon, yeterli seksüel ilişki için gerekli penil ereksiyonun başlatılamaması veya devamında yetersizlik olarak tanımlanmıştır. Erektil disfonksiyon tanı ve tedavisinde sıklıkla kullanılan yöntemlerden bir tanesi değişik modeller içeren intrakavernozal vazoaktif madde enjeksiyonudur.

Kliniğimize Şubat 1999 - Kasım 1999 tarihleri arasında erektil disfonksiyon nedeniyle başvuran ve vasküler etiyolojiye sahip olmayan 40 hasta çalışmaya dahil edildi. Çalışma kapsamına alınan 40 hastaya intrakavernozal olarak; 60 mg papaverin(n=10), 15 µgr PGE₁ (n=10), 60 mg adenozin(n=10) ve 1 ml’sinde 22. 5 mg papaverin, 8 µgr PGE₁, 8.0 mg fentolamin bulunan karışımdan (trimiks)(n=10) 0. 4 cc enjekte edilerek ereksiyon ortalama başlama süresi, ereksiyonu devam ettirme süresi, ereksiyonun derecesi, kalitesi ve meydana gelen komplikasyonlar değerlendirildi. Sonuçlar kikare ve t-testi ile değerlendirildi.

Çalışmamızda ilaç etkinliği değerlendirildiğinde, en etkili ajanın Trimix olduğu ve sırasıyla PGE₁, papaverin, adenozinin de azalan derecelerde etkinliği olduğu belirlendi(p<0. 05) (p=0. 001). Her dört hasta grubunda çalışma sırasında ciddi bir komplikasyona rastlanmadı.

Sonuç olarak; vaskülojenik kökenli olmayan erektil disfonksiyon tedavisinde intrakavernozal vazoaktif madde enjeksiyonu etkili, emniyetli ve pratik bir yöntemdir. Karşılaştırılan tedavi modellerinde trimix en etkili ajandır ve adenozin erektil disfonksiyon tedavisinde etkindir.