Bu çalışma, bölgemizde Toxocara canis seroprevalansını saptamak amacıyla planlandı. Herhangi bir yakınması olmayan toplam 277 gönüllü kişi çalışma kapsamına alındı. Serum örneklerinde ELISA yöntemiyle, önce Toxocara EIA kiti (International Immunodiagnostics, USA) ve sonra Toxocara IgG Celisa kiti (Cellabs, Australia) ile kitlerin prosedürüne uygun olarak IgG antikorları araştırıldı. Bu kitlerle pozitiflik saptanmamakla beraber 6 olgunun pozitif olabileceği kanısı üzerine en yüksek antikor düzeyleri saptananlar da dahil, seçilen 20 olgunun serumu Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Parazitoloji Anabilim Dalı’nda Toxocara E/S antijenine karşı ELISA ile yeniden kontrol edildi.

Çalışmaya alınan 277 kişinin yaşları 0 ile 90 (35*20) arasında değişmekte olup 138’i (%49.9) erkek, 139’u (%50.1) bayan idi. Olgular; 0-9,10-19, 20-29, 30-39, 40-49, 50-59, 60 ve üzeri olmak üzere yaş gruplarına ayrıldı ve yaş gruplarına göre kişi sayısı sırasıyla 33 (%11.9), 42 (%15.3), 40 (%14.4), 43 (%15.5), 39 (%14.0), 36 (%13.0) ve 44 (%15.9) idi. Olguların 117’si (%42,2) hayvan besleyen, 160’ı (%57.8) ise hayvan beslemeyen grupta yer almakta idi. Olguların 6’sında (% 2.16) seropozitiflik saptandı. Bu olguların 4’ü hayvan besleyen, 2’si beslemeyen grupta yer almakta idi.

Sonuç olarak; sahipli veya sahipsiz kedi ve köpeklerin %2.7-44.7’sinde T. canis’in saptandığı ilimizde, T. canis seropozitifliğinin daha yüksek olması beklenirdi. Pozitif olguların az oluş nedeninin; kullandığımız kitlerin duyarlılığı, çalışmaya alınan kişi sayısı ve çalışmaya dahil edilen popülasyondan kaynaklandığı düşünülebilir. Daha kesin bir sonuç için; bu ön çalışmanın ardından geniş kapsamlı ve farklı popülasyonları içine alan bir çalışmanın yapılmasına gereksinim olduğu kanısındayız.

11. Ulusal Parazitoloji Kongresi’nde (6-10 Eylül 1999) sunulmuştur.