Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada, 2006-2013 yılları arasında intrakranial hematom tanısı ile kliniğimizde takip ve tedavi edilmiş 41 hasta değerlendirildi.

Bulgular: Hastaların %58.5 (n:24)'i erkek, %41.5 (n:17)'i kadın ve ortalama yaşları 64.7 yıl idi. Olgularımızın %68.2'si 51-91 yaşlar arasında ve hipertansiyon hikayesi olan hastalardı.18 olguya cerrahi girişim yapılmış, cerrahi sonrası 10 olgu ex olmuştur. Cerrahi düşünülmeyen 23 olgudan 9'u yoğun bakım takiplerinde ex olmuştur. En sık hematom olguların %31.7'si ile talamik bölgede olmuştur.

Sonuç: Mortaliteyi; ventriküle açılma oranı, hematomun hacmi, hastanın yaşı ve yerleşim yeri etkilemektedir.

İntrakranial hematomlar, serebrovasküler hastalıkların en sık görülen nedenidir. Mortalite oranı 30 günlük takipte ortalama %40-50'dir. Tanısı, beyin tomografisi ve kranial MRG ile konur. Tedavisinde antiödem tedavi ile takip ve cerrahi uygulanabilir. Cerrahi kararı; hasta yaşı, nörolojik skoru, hematom yerleşim yeri ve hacmine göre değişiklik gösterir¹.

Bu çalışmada, 41 intraserebral hematom olgusu, retrospektif olarak yaş, cinsiyet, hematom hacmi, yerleşim yeri, cerrahi endikasyonlar ve prognoz ilişkisi gözden geçirildi.

İntrakranial kanama skorlamasında Hempfill ve ark.³ tanımladığı intrakranial kanama skorlaması kullanıldı. Glaskow Koma Skalası 5 kritik değer olarak kabul edildi. GKS 3-4 2 puan, GKS 5-12 arası 1 puan, GKS 13-15 arası 0 puan. Yaş 80 ve üzeri 1 puan, 80 yaş altı 0 puan. İntravetriküler hematom olması 1 puan, olmaması 0 puan. Supratentorial hematom olması 0 puan, infratentorial hematom olması 1 puan. Son olarak intrakranial kanama volümü 30 cc ve üzeri 1 puan, 30 cc'nin altı 0 puan olarak değerlendirildi (Tablo 1).

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 1: ICH Hempfill Sınıflaması

Hematomun ventriküle açılması, hematom hacmi ve cerrahinin mortaliteye etkisi istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Sayısal değişkenler için iki yüzde arasındaki farkın önemlilik testi kullanılmıştır. P<0.05 istatiksel olarak anlamlı kabul edilmiştir.

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 2: ICH yerleşim yerleşim yerine göre sıklığı

18 olguya cerrahi girişim yapılmış, cerrahi sonrası 10 olgu hayatını yitirmiştir. Cerrahi düşünülmeyen 23 olgudan 9'u yoğun bakım takiplerinde hayatını kaybetmiştir. Şifa ile taburcu olan olgu sayısı 22 (%53)'dir. Opere olan ve olmayanların prognozları istatistiksel olarak değerlendiridiğinde anlamlı fark bulunmamıştır (P>0.05). Düzelen olguların 7'sinde tam düzelme, 15 olguda sekelli düzelme gerçekleşmiştir.

GKS 4 ve altı 9 olgu, GKS 5-12 arası 26 olgu ve GKS 13-15 arası 6 olgudur. Hematom hacmi değerlendirildiğinde, 30cm³ ‘den küçük 16 olgu, 30cm³ den büyük 18 olguya rastlanmıştır (Tablo 3). Hematom hacminin 30cm³'ü geçtiği olgularda ölüm oranının arttığı istatisliksel olarak anlamlı bulunmuştur (P<0.05). Hematomların %31.7'si talamik ,%29.2'si lober, %17'si intraventriküler, %14.6'sı serebellar, %0.4‘ü bazal ganglion ve %0.2 si beyin sapı yerleşimlidir (Tablo 4).

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 3: ICH Hematom Hacmi sıklığı ventrikül içi kanama tablo dışı bırakılmıştır

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 4: ICH Etyolojik Nedenler ve ventriküle açılma sıklığı

Hematomların yerleşim yerleriyle hacimleri karşılaştırıldığında; lober hematomların ortalama 33 cm³, talamik hematomların ise ortalama 25 cm³ büyüklüğünde oldukları göze çarpmıştır. Serebellar hematomlarda ortalama hematom büyüklüğü 24 cm³'tür. Kanamanın ventriküllere açıldığı 9 olgudan 7'si (%77.7) ex olmuştur. Yapılan istatistiksel çalışma sonucu hematom ventriküle açılan olgular ile parankimal kanamaları olguların prognozlarında hematom ventriküle açıldığında prognozlarının kötü seyrettiği istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (P < 0.05).

Hempfill ve ark.³ tanımladığı ICH skorlaması yapıldığında 11 olgu 1 puan, exitus oranı %0.9. 10 olgu 2 puan, exitus oranı %40. 13 olgu 3 puan, exitus oranı %53. 6 olgu 4 puan, exitus oranı %100 ve 1 olgu 6 puan, exitus oranı %100 olarak saptanmıştır (Tablo 1).

Mortaliteyi ventriküle açılma oranı, hematomun hacmi ve yerleşim yeri etkilemektedir.

Hipertansiyon, günümüzde tek başına en önemli risk faktörünü oluşturmaktadır. İntrakranial kanama etyolojisi gözden geçirildiğinde olguların büyük çoğunluğunda kontrol altına alınmamış hipertansiyon, amiloid anjiopati, koagülasyon bozuklukları, tümörler, vasküler patolojiler, kronik alkol ve ilaç bağımlılığı yer almaktadır. Raymond^6, intraserebral hemoraji olgularının %72-81'inde hipertansiyon öyküsü olduğunu vurgulamıştır. Bizim olgu serimizde hastaların %68‘inde hipertansiyon mevcut olup literatürle uyumludur.

İntrakranial hematomlar sıklıkla putaminal bölge yerleşimlidir. Lober ve talamik hematomlar azalan sıklıkla görülmektedir^7-9. Literatür tarandığında, Eroğlu ve ark¹⁰. 107 olguluk serisinde hematomların %41'inin lober, %36'sının putaminal, %16'sının talamik yerleşimli olduğu saptanmıştır. Olgu serimizde hematomların en sık talamik ve lober yerleşimli olduğu belirlenmiştir.

Hamatom kliniği akut olarak başlangıç gösterir. Literatür tarandığın da akut başlangıç %85 civarındadır¹¹. Bizim serimiz akut başlangıç %87 oranında saptanmıştır ve literatür desteklenmiştir.

İntrakranial hemarajilerde cerrahi endikasyonlar üzerinde uzun yıllardır çalışılan ve litaratür araştırması yapılan bir konudur. Cerrahi kararında, hematom lokalizasyonu, yaş, nörolojik tablo ve hematom hacmi önemlidir. Amaç parankim basısını ortadan kaldırmak ve beyin içi basıncı düşürmek olmalıdır. Prognozu hastanın klinik durumu, hematomun yerleşim yeri ve hacmi etkilemektedir^6,9. Tuhrim ve ark.¹² yaptıkları calışmada, hematom hacmi 30 cm³ 'ü aştığında mortalite oranında da artış olduğunu bildirmişlerdir. Davis ve ark.'ın¹³ yaptıkları calışmada ise hematom hacmi 1 cm³ arttığında ölüm oranının da %1 arttığı saptanmıştır. Calışmamızda da hematom hacimlerini incelediğimizde özellikle hematom hacmi 30 cm³'den fazla olan hastalarda kötü prognoz oranının arttığı saptanmış ve literatür desteklenmiştir.

Eroğlu ve ark.¹⁰ serisinde lober hematomların derin yerleşimli hematomlara göre daha iyi prognozlu seyrettiği saptanmıştır. Bunun yanında hematom hacmini 60 cm³ ve koma skalasının 7 nin altında seyrettiği vakaların mortal seyrettiğini belirtmişlerdir.

Nakayama ve ark.¹⁴ yapmış olduğu çalışmada spontan intraserebral kanamalarda 1 aylık ölüm oranı %34.4^13, Karnik ve ark.¹⁵ yapmış olduğu başka bir çalışmada 1 aylık ölüm oranı %37.1 olarak tespit edilmiştir.

Bu çalışmada 41 hasta intrakranial hemoraji ile başvurmuş 18 olgu opere edilmiştir. Operasyon sonrası 1 aylık takiplerde mortalite oranı %55‘dir. Medikal tedavi ile takip edilen olgularda mortalite oranı %39.1 ‘dir. Olgu serimizinde lober yerleşimli ve cerrahi yapılan vakalarda prognoz iyi seyretmiştir.

İntraserebral hematomlarda kanamanın ventriküle açılması prognozu olumsuz etkilemektedir¹⁶. Garde ve ark.¹⁷ yaptıkları bir çalışmada ventriküllere açılma oranını %43 olarak bulunmuş, özellikle santral ve talamik hematomlarda daha sıklıkla rastlandığı bildirilmiştir. Özer ve ark.¹⁸ 177 vakalık spontan intrakranial hematom olgu serisinde ventriküle açılma oranını %30.5 olarak bildirmişler ve ölüm oranının ventriküle açılan hematomla arttığını vurgulamışlardır. Bu çalışmada ventriküle açılmış hematom oranı %17, mortalite oranı 3. ayın sonunda %78' dir.

Sonuçta, Prognoz açısından hastaların başlangıç şuur durumu, lokalizasyon, vetriküle açılma durumu, yaş ve eşlik eden hastalık önemli faktörlerdir

1) Anderson CS, Chakera TMH, Stewart-Wynne EG, Jamrozik KD. Spectrum of primary intracerebral haemorrhage in Perth, Western Australia, 1989– 1990:incidence and outcome. J Neurol Neurosurg Psychiatry 1994; 57: 936–940.

2) Qureshi AI, Giles WH, Croft JB. Racial differences in the incidence of intracerebral hemorrhage: Effects of blood pressure and education. Neurology 1999; 52: 1617–1621.

3) Hemphill JC, Bonovich DC, Besmertis L, Manley GT, Johnston SC. The ICH score: A simple, reliable grading scale for intracerebral hemorrhage. Stroke. 2001; 32: 891- 897.

4) Drury Ivo MB, Whisnant JP, Garraway WM. Primary intracerebral hemorhage: Impact of CT on incidence. Neurology 1984; 34: 653-657.

5) Reunanon A, Aho K, Anomaa A, et al. Research ınstitute for Social security. Stroke 1986; 1714: 675-681.

6) Cole FM, Yates PO. Intracerebral microaneurysms and small cerebrovascular lesions. Brain 1967; 90: 759-768

7) Kase CS, Williams JP, Wyatt DA, et al. Lobar intracerebral hematomas: Clinical and CT analysis of 22 cases. Neurology 1982; 32: 1146-1150.

8) Kase CS. Intracerebral Hemorrange: Non-Hypertensive Causes. Stroke 1986; 17: 590-594.

9) Kase CS, Mohr JP. General Features of Intracerebral Hemorrhage. Stroke 1986; 497-521.

10) Eroğlu A, Atabey C, Topuz KA, Colak A, Demircan N. Spontan İntraserebral Hematomlu 104 olgunun değerlendirilmesi. Türk Nöroşirürji Dergisi 2012; 22: 167-170

11) Ruscalleda J, Peiro A. Prognostic factors in intraparenchmatous hematoma with ventricular hemorrhage. Neuroradiology 1986; 20: 34-37.

12) Tuhrim S, Horowitz DR, Sacher M, Godbold JH. Validation and comparison of models predicting survival following intracerebral hemorrhage. Crit Care Med 1995; 23: 950- 954.

13) Davis SM, Broderick J, Hennerici M, et al. Hematoma growth is a determinant of mortality and poor outcome after intracerebral hemorrhage. Neurology 2006; 66: 1175-1181.

14) Nakayama H, Jørgensen HS, Raaschou HO, Olsen TS: The influence of age on stroke outcome. Stroke 1994; 25: 808-813.

15) Karnik R, Valentin A, Ammerer HP, et al. Outcome in patients with intracerebral hemorrhage: Predictors of survival. Wien Klin Wochenschr 2000; 112: 169-173.

16) Raymond TFC, Liang-yu Z. Use of original, modified or new intracerebral hemorrhage score to predict mortality and morbidity after intracerebral hemorrhage. Stroke 2003; 34: 1717.

17) Garde A, Böhmer G, Selden B. 100 Cases of Intracerebral haematoma Eur Neurol 1983, 22: 161-172.

18) Özer F, Elmacı İ, Aysal F,Ataklı D, Arpacı B. Spontan İntraserebral Hematom: 177 Olgunun Analizi. Düşünen Adam 1991; 4: 64-70.