Araştırma, yüksek ateş şikayeti ile hastaneye yatırılan 0–6 yaş grubu çocukları olan annelerin yüksek ateşe ilişkin bilgi ve tutumlarını belirlemek amacıyla planlanmış, tanımlayıcı tipte bir çalışmadır. Çalışma, Mart–Haziran 2005 tarihleri arasında Manisa Moris Şinasi Milletlerarası Çocuk Hastanesine yüksek ateş şikayeti ile başvuran ve tedavi edilmek üzere klinikte yatan, 0–6 yaş grubu çocuğu olan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 201 anne ile yürütülmüştür. Verilerin toplanmasında sosyo–demografik bilgi formu ile annelerin yüksek ateşe ilişkin bilgi ve tutumlarının sorgulandığı bir anket formu kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre; çocukların %70.6‘sının ateşlendikten sonra ilk gün içinde bir sağlık kurumuna götürüldüğü belirlenmiştir. Annelerin %80.6‘sının yüksek ateşle ilgili bir bilgi aldığı fakat sadece %50.8‘inin ateş belirleme yöntemi olarak derece kullandığı tespit edilmiştir. Annelerin yüksek ateş durumunda bazı doğru girişimlerde bulunduğu, bunların %83.1‘inin ateş düşürücü ilaç verdiği, %60.2‘sinin ılık duş aldırdığı ve %56.7‘sinin ılık uygulama yaptığı belirlenmiştir. Fakat, annelerin hala bazı yanlış geleneksel uygulamalarının da olduğu tespit edilmiştir.